Verantwoordelijkheid

Verantwoordelijkheid is een vreemd ding, het is als een mantel die je aantrekt. Sommige mensen schudden hem makkelijk van zich af, en bij sommigen weegt dat ding bij tijd en wijlen loodzwaar.

Ik weet tot welke categorie mensen ik behoor. Ook al zou ik het één en ander graag wat luchtiger opvatten of eenvoudiger loslaten, dat lukt me niet altijd.

Een tikkie zakelijker zijn is een kwaliteit die ik zou moeten ontwikkelen. Net als ‘nee’ zeggen, vind ik ook een lastig dingetje. Maar zakelijke types zijn er in overvloed, laat mij dan maar wat zachtheid meebrengen.

Goed voor de balans 🙂

Maar de besluiteloosheid ten aanzien het landelijk beleid voor onze zorg, de ingewikkelde regels die met de jaren steeds wat ingewikkelder worden en de huidige krapte, verzwaren die mantel van verantwoordelijkheid.

Ik snap soms te goed hoe emoties werken en op mijn werkplek ben ik niet de enige. Daarom doe ik wat ik doe, en doe ik dat vol overgave. Ik weet hoe fijn het is om een helpende hand aangereikt te krijgen als je het even niet meer weet.

Als je maar vaak genoeg wanhoop en radeloos aan de telefoon hebt, moet je wel een ijskonijn zijn om daar niet door geraakt te worden.

In deze wereld lijkt er een groeiende groep te zijn die normen en waarden met voeten treden. Platstampen. We ervaren het op de werkvloer ook steeds vaker. Geld speelt een steeds grotere rol maar ook de onwil van mensen om te snappen dat wij geen ijzer met handen kunnen breken.

Dat iets soms echt onmogelijk is…

Erover schrijven is mijn redding. Soms is dat de enige manier om andermans ellende los te laten, als teveel gevoel van binnen is gaan stapelen.

De druk op onze schouders groot en die druk neemt alleen maar toe. Ik voorzie het in de nabije toekomst niet snel beter worden.

Wij blijven echter zoveel mogelijk mensen helpen. Elke dag opnieuw. Zodat ze een veilige plek hebben om hun hoofden neer te leggen bij het slapen gaan. Zodat ze niet meer eenzaam zijn. Of bang in het donker.

Voorbij zakelijk en geld is dat onze drijfveer. En wat mij betreft ook onze enige.

Alle verhalen die Cynthia schreef werden gebundeld tot een hartverwarmend boek.