Verbonden
Van dansen ging haar hart sneller kloppen dus maakte ze van haar passie haar leven. En dat leven werd rijk en vol. Alle mysterieuze en tropische plekken die ze bezocht sloot ze in haar hart. Voor een man en kinderen was geen ruimte.
Op het moment dat ze bij ons komt wonen oogt ze als een oude vrouw. Van binnen huist echter nog steeds de talentvolle ster die ze ooit was. Het is razend intrigerend en elke snipper die ze met me deelt neem ik in me op.
Ik ben dol op mooie verhalen.
Net als de hoedenmaker die bij ons woonde, en die jaar in jaar uit de mooiste creatie’s maakte. Hoeden en petten. Veelal met zijn eigen handen. Moderne technieken waren er nog niet. Zelf droeg hij standaard een alpinopet, ook binnenshuis, en hij stond altijd een tikkie scheef op zijn hoofd.
Op dezelfde afdeling, en maar een deur verder, woonde een dame die haar leven doorbracht op de Zeedijk in Amsterdam. Ze woonde en werkte er. Het ruige leven vormde haar, ze kon gruwelijk vloeken en sommige scheldwoorden moest ik opzoeken :-).
Ze was de enige vrouw op de afdeling met vurig rood haar in plaats van grijze lokken. En elke maand kwam een goede vriendin het voor haar verven.
‘Ze gruwelde van elke grijze haar dus zorg ik ervoor dat het een kleurtje krijgt, ook al is ze zelf wellicht vergeten hoe belangrijk ze dat vond’.
Al deze vreemdelingen zijn met elkaar verbonden door hun dementie.
Toen thuis wonen niet meer lukte kwamen ze bij ons. Het is een bijzondere verzameling mensen en zo op het oog hebben ze alleen hun ziekte gemeen. Gemoedelijk zitten ze naast elkaar bij het ontbijt, smeren hun beschuitjes met jam of suiker en kijken met een wat lege blik naar buiten.
Soms dwalen ze door de eindeloze gangen op zoek naar een herinnering.
Als ik muziek opzet zingen ze vaak moeiteloos mee met de tekst of deinen lichtjes heen en weer in hun stoel. Samen dansen we door de woonkamer.
Ze zijn vaders, moeders en kinderen.
Kunstenaars, danseressen en schrijvers. Individuen.
Stuk voor stuk met hun eigen levenspijn, hun successen en dieptepunten.
Ik ben dol op de ouderenzorg en juist ook hierom. Door de bijzonderheid van deze levens, vol mooie, verdrietige of bijzondere verhalen. En door goed te luisteren leer ik ze allemaal net iets beter te begrijpen. Waar ze van hielden en wat ze belangrijk vonden, en wat ze nu wellicht vergeten zijn.
Zodat ik nog beter kan zorgen voor al deze mooie mensen.
Alle verhalen die Cynthia schreef zijn gebundeld tot een hartverwarmend boek Zorgliefde. Binnenkort komt de opvolger uit: nog een scheutje Zorgliefde
