Hartverscheurend
De zorg is altijd in beweging, en het zwaartepunt verplaatst zich constant. De piek in de zorgvragen wisselt ook steeds. Tijdens de covidjaren was het alle hens aan dek, maar de saamhorigheid was torenhoog. En ook al mis ik die tijd echt voor geen cent, voorbij alle ellende was de verbondenheid echt mooi. Momenteel ligt het zwaartepunt qua zorgvragen bij de vele kwetsbare echtparen. Hun verhalen zijn vaak hartverscheurend.
Het is nog vroeg als ik haar bel en als ik tegen haar zeg dat ik een plekje voor haar echtgenoot heb slaakt ze een zucht. ‘O wat fijn’, verzucht ze. Vervolgens begint ze te huilen. Ze verontschuldigt zich voor haar tranen. Ik druk haar op het hart dat ze vooral geen excuses hoeft te maken, ik denk dat ik haar dilemma begrijp.
‘We zijn dit jaar 65 jaar getrouwd maar het zorgen voor hem valt me de laatste maanden zo zwaar. Ik kan niet meer en dat vind ik erg. Dus ik ben opgelucht dat er een plekje is voor hem, fijn dichtbij zodat ik elke dag langs kan gaan. En dat het zwaartepunt van die zorg niet meer bij mij ligt lucht me op. Maar ons afscheid maakt me verdrietig. Ik mag hem toch nog weleens mee naar huis nemen om samen thuis koffie te drinken’? Ik druk haar op het hart dat het natuurlijk allemaal nog gewoon kan.
We praten een poosje. Ik laat haar vertellen, over vroeger, over de kinderen en hoe ze er toch vooral alleen voorstaat omdat hun kinderen niet in de buurt wonen. En dat zij ook al op leeftijd is. Hoe vaak hij tijdens de donkere nacht wakker wordt en niet begrijpt wat zij hem wil zeggen. Dat het al haar energie kost om hem dan weer in bed te krijgen. Als hij eenmaal weer ligt, slaapt hij vaak binnen vijf minuten, zij ligt vervolgens uren te malen, haar zorgen en angsten spoken nog luidkeels door haar hoofd. En soms wil hij gewoon niet meer terug in bed. Dan is ze de halve nacht in de weer om hem het uit te leggen dat het nacht is, dat ze nog geen boodschappen kunnen doen of dat het nog lang geen tijd is voor een ontbijt. Of voor dat wassen en aankleden.
Veel echtparen krijgen dit soort uitdagingen voor hun kiezen. Soms kan samenwonen eenvoudigweg niet meer, dat wat ze het allerliefste van de hele wereld wensen, maar is er geen mogelijkheid om samen te blijven. Of geen plek. Ik vind het hartverscheurend dat je op die oude dag, na een lang en vaak gelukkig huwelijksleven, die laatste jaren noodgedwongen apart van elkaar moet leven.
Deze meneer verhuisde een week erna na een eigen appartement. Twee dagen later kreeg hij een hersenbloeding en overleed. Zij moest twee keer afscheid van hem nemen binnen 48 uur.
Ik geef het je te doen op je oude dag.