Waardevol

Elke ochtend stap ik blij mijn bed uit, echt. In alle eerlijkheid scheelt het per ochtend weleens een tikkie qua enthousiasme maar toch, blij. Juist omdat dat hele simpele van zelf uit je bed stappen, voor heel veel mensen niet is weggelegd.

De kwetsbaarheid van onze gezondheid, en vooral het onvoorspelbare ervan, dat voelen we momenteel allemaal aan den lijve. Juist omdat we er zelf eenvoudigweg geen invloed op hebben, niet volledig tenminste. Goed voor jezelf zorgen sluit dat ziek worden echt niet uit, was het maar zo’n feest. In een vingerknip kan je gezondheid op een hoop liggen, als een koorddanser met evenwichtsstoornissen.

Die rijkdom van steeds weer een nieuwe dag, is onbetaalbaar. Soms nemen we dat voor lief, en vergeten we de rijkdom ervan. In onze zucht naar meer, beter, en groter, verliezen we soms uit het oog wat zo heel erg belangrijk is. Dat hele fijne leven, dat al zo rijk is van zichzelf. Want die rijkdom van het leven zit ook zo heel erg in de eenvoud, in mooie momenten, in het liefhebben van elkaar. Die waarde van weer een nieuwe dag voelen we soms pas, als we weten dat die dagen samen ineens op zijn. Steeds opnieuw ben ik me bewust van die kwetsbaarheid, en soms word ik met brute kracht met mijn spreekwoordelijke neus op die feiten gedrukt.

In mijn werk is het aan de orde van de dag, die onverwachte verstoring in de balans van dat fijne leven. Hoe dat dagelijkse, waar je zo aan gehecht bent, zomaar ineens anders kan worden. En dat ineens dan ook nooit meer terugkomt, wat altijd zo gewoon was.

Dat klinkt een tikkie zwaar, ik weet het oprecht, maar het is de dagelijkse realiteit. Want na een jaar covid, ervaren we allemaal hoe het voelt als dat dagelijkse leven zomaar onverwacht op zijn kop staat. Als je ’s avonds ineens niet meer in je eigen vertrouwde bed ligt, waar je zo heel erg lang elke dag zonder nadenken instapte. Doordat ziek dat dagelijkse binnensluipt, en weigert te vertrekken.

Ook daarom ben ik elke ochtend vroeg buiten, en geniet ik echt van de geboorte van weer een nieuwe dag, ben ik me er intens van bewust hoe waardevol dat is. En vervelen doet het nooit, geen dag. Steeds opnieuw ben ik onder de indruk van weer een oogstrelende zonsopkomst, of beuk ik lachend tegen de wind in als het stormt. Zelfs als het pijpenstelen regent omhels ik grijnzend al dat water, want dat woeste weer is soms ook zo zalig. Dan spoelt dat brein weer schoon, van alles wat het soms laat verstoppen.

De waarde van die eigen regie, en dat nog volledig zelfstandig kunnen functioneren, elke dag opnieuw, dat is meer dan ooit, onbetaalbaar.

Meer lezen van Cynthia? Neem eens een kijkje op haar eigen website: cynthiapoen.nl